Όμηροι στην τυραννία -δημοκρατία των άλλων

Όμηροι στην τυραννία -δημοκρατία των άλλων. Την γνωρίζω αυτή την τύχη,και νομίζω ότι την επέλεξα,και το λέω δειλά, γιατί έγινε σε πολύ μικρή ηλικία. Και πολλοί ήταν οι πειρασμοί που με παίδεψαν.

Ήδονές και λεφτά και αναγνώριση,και όταν δεν ενδώσεις σ’αυτά, σου στέλνουν έναν πετροπόλεμο διαρκείας για να σε κάμψουν.
Και σου τα παίρνουν όλα. Και τους κόπους,και την αξιοπρέπεια,και τη δουλειά ,και προσπαθούν, ακόμη και για το κουράγιο σου, το τελευταίο καταφύγιο της ψυχής σου. Αν ράψουμε τα στόματά μας, θα μας κατατάξουν στους ψυχικά ασταθείς και απροσάρμοστους και θα μας στείλουν σε θεραπεία.
Η τόλμη και το θάρρος θα μετονομαστούν σε αυτοκαταστροφικές τάσεις. Πίστεψες ποτέ πως θα γινόσουν αυτοκινούμενος χωρίς να σε λιθοβολήσουν;  Ή όπως μου έλεγε ένας συμμαθητής μου σε σχετική συζήτηση, με περισσότερο συναισθηματισμό από τους παγερούς συμπολίτες μας, για ποια πατρίδα;

Ποιόν βλέπεις να αξίζει τη θυσία σου;
Ποιος δεν τιμωρείται όταν τολμά να ζει στον δικό του πλανήτη, με τους δικούς του νόμους;
Ποιος δεν τραβά τότε πάνω του τον φθόνο των ανίκανων;αν βρήκες πικρή ή ανούσια αυτή την αμβροσία,μπορείς ακόμη να το μετανιώσεις.
Το θέλεις όμως;
Πόση αξία έχουν οι χάντρες και τα καθρεφτάκια τους;
Πόσο κοστολογούνται οι αυταπάτες τους και η δουλεία τους στον εγωισμό;
Και με τι θα τα άλλαζες;
Με την ακεραιότητα; με την ευσπλαχνία;
Με την συνείδηση;
Με την οξυδέρκεια;
Ξέρω πως είναι όταν φτάνεις εδώ,η κάθε μέρα περνά επάνω σε ένα τεντωμένο σχοινί.Και υποψιάζομαι ποιο βήμα θα έφερνε την αποσυμφόρηση από αυτήν την ένταση.Να αρχίσεις να τους ποδηγετείς χωρίς έλεος.
Να τους δυναστεύεις για να σε σέβονται.Και είναι ένα ακόμη σταυροδρόμι αυτό,άλλο ένα δίλλημα. Η διαφορά του ηγέτη από τον ήρωα.
Και όσο δεν αποφασίζεις, ζεις στην αφάνεια,αόρατος. Αόρατοι είναι και οι άνεμοι,αλλά τη δουλειά τους την κάνουν. Κινούν τα ύδατα, μεταφέρουν τους σπόρους και την υγρασία,και ισοπεδώνουν τις ανθρώπινες κατασκευές πότε-πότε.