Δεν θα κάνουμε εμείς σε 10 μέρες όσα δεν έκαναν οι προηγούμενοι...

Δήμοι και δήμαρχοι, Επαρχίες και έπαρχοι, νομαρχίες και νομάρχες με αρμοδιότητες -που αν πράγματι τις ασκούσαν αποτελεσματικά τα μισά μας προβλήματα δεν θα ήταν προβλήματα- διαρκώς διαμαρτύρονται ότι δεν έχουν πόρους, το κράτος τους χρωστάει τόσα εκατομμύρια κτλ.!

Οι τοπικοί άρχοντες βέβαια δεν πρωτοτυπούν. Ακολουθούν το δρόμο που έχουν χαράξει βουλευτές και ισόβιοι πρόεδροι φορέων και επιμελητηρίων.

Η άσκηση πολιτικής δι’ αλληλογραφίας αναμφισβήτητα θα γνωρίσει μεγάλη δόξα στην εποχή μας, καθώς οι δήμαρχοι -κυρίως- δείχνουν αποφασισμένοι να πνίξουν την κεντρική εξουσία στις επιστολές διαμαρτυρίας.
Θα πείτε, μόνο γράμματα γράφουν οι τοπικοί άρχοντες;

Οχι φυσικά. Οταν δεν συντάσσουν επιστολές... διαβουλεύονται.
 Με ποιον, δεν έχω καταλάβει ακόμα, αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία. Οι κανόνες της ορθής επικοινωνιακής πολιτικής επιβάλλουν διαβούλευση για κάθε πρόβλημα, ακόμα κι όταν δεν υπάρχει ουσιαστικά συνομιλητής.
Παλιότερα έκαναν διάλογο. Τώρα, οι σύγχρονοι κανόνες επικοινωνίας απαιτούν... διαβούλευση.

Ετσι, οι άρχοντες που στην προεκλογική περίοδο έχουν πάντα πρόγραμμα και λύσεις, μόλις εκλεγούν, αντί να εφαρμόσουν το πρόγραμμά τους ξεκινούν να διαβουλεύονται με το υπερπέραν το... πρόγραμμα που θα δημιουργήσουν.
Για παράδειγμα, ενώ στην προεκλογική περίοδο υπόσχονται ότι έχουν σχέδιο για την τουριστική ανάπτυξη, για συγκομιδή σκουπιδιών, για τα λιβάδεια κλπ μόλις εκλεγούν καλούν τους κοινωνικούς εταίρους να συζητήσουν τη δημιουργία ενός σχεδίου γύρω από ολα αυτά.
 Αν μάλιστα κάποιος τούς επισημάνει ότι απαιτούνται άμεσες λύσεις, οι νεοεκλεγέντες άρχοντες έχουν έτοιμη την απάντηση: “Δεν θα κάνουμε εμείς σε 10 μέρες όσα δεν έκαναν οι προηγούμενοι ή ακόμα και το κράτος τόσα χρόνια πριν !”.

Την έχετε ξανακούσει αυτή την απάντηση;

Φυσικά και την έχετε ακούσει, χιλιάδες φορές. Είναι η πρώτη φράση που μαθαίνουν τοπικοί άρχοντες  όταν κατακτούν την πολυπόθητη γι’ αυτούς εξουσία.
Χρησιμοποιώντας αυτή τη φράση-κλειδί εξαγοράζουν πολύτιμο χρόνο ώστε να μπορέσουν να ξεκινήσουν τη... διαβούλευση, η οποία θα τους προσφέρει πολύτιμο χρόνο, μέχρι να λήξει η θητεία τους.

Κάνοντας  μελέτες πέρασαν ολόκληρες δεκαετίες και κανείς δεν το πήρε χαμπάρι.
Ετσι οι άρχοντες που πριν από δυο δεκαετίες υπόσχονταν ότι θα λύσουν το πρόβλημα δρόμων μέσα στα χωριά ή διαχείρισης των σκουπιδιών δεν έκαναν κάτι, κι αυτοί που πήραν τη θέση τους συνεχίζουν μέχρι σήμερα τη... διαβούλευση.

Τι γίνεται όμως όταν φτάσει ο κόμπος στο χτένι;
 Κανένα πρόβλημα! Οι άρχοντες ανασύρουν από τα συρτάρια τους τις... παλιές επιστολές τους και τις δημοσιοποιούν, δηλώνοντας ταυτόχρονα: “Κάναμε οτιδήποτε ήταν ανθρωπίνως δυνατό για την επίλυση του προβλήματος, αλλά η κεντρική διοίκηση μας αγνοεί”.
Λέγοντας ότι έκαναν “οτιδήποτε ήταν ανθρωπίνως δυνατό” εννοούν ότι έγραψαν τις... επιστολές. Αυτή είναι και η μόνη ικανότητα που έχουν. Να γράφουν επιστολές και να κάνουν διάλογο με τον... εαυτό τους.
Κατά τη διάρκεια του μονολόγου που έχουν βαφτίσει διαβούλευση, χρησιμοποιούν δεκάδες φράσεις κλισέ που έχουν αντλήσει από το άγραφο βιβλίο της ορθής επικοινωνιακής πολιτικής.
 Ετσι οι λέξεις και οι φράσεις χάνουν εντελώς το νόημά τους, αφού μετατρέπονται σε εργαλεία για την επανεκλογή των αρχόντων.

Απλά μαθήματα επικοινωνιακής πολιτικής...